Rozpoczął się listopad 1918 r. Wilhelm II uciekł z Niemiec, co oznaczało koniec I wojny światowej. Pustkę po władzy cesarskiej zaczęły przejmować Rady Żołnierskie i Rady Robotnicze. To one dla bezpieczeństwa podjęły decyzję o utworzeniu jednostki policyjnej – Straży Obywatelskiej lub Straży Ludowej. Straż Ludowa to powoływana przez miejscowe Rady Żołnierskie lub Rady Robotnicze ochotnicza formacja zbrojna, utworzona w celu ochrony porządku publicznego. Początkowo tworzona przy akceptacji władz niemieckich, w krótkim czasie stanowiła polskie oddziały zbrojne podlegające Naczelnej Radzie Ludowej. W Nekli z inicjatywy Rady Żołnierskiej (Soldatenrat) powstała Straż Ludowa. Powiatowa Rada Ludowa w Środzie ujęła działalność Straży Ludowych w karby organizacji, przyporządkowując sobie wszystkie organizacje o charakterze porządkowym. Powiatowa Rada Ludowa powołała 20 listopada 1918 r. na obwód komisarski Nekla jako naczelnika porządkowego Straży Ludowej nadleśniczego Władysława Alkiewicza z Rajmundowa. Wybór jednak nastąpił z woli wszystkich członków. To Władysławowi Alkiewiczowi przekazano uzbrojenie zdobyte podczas rewizji zasiedlonych przez Niemców wsi Orzeszkowo, Michałowo i Szrapki w gminie Dominowo. 27 listopada 1918 r. zwołano w Środzie zebranie wszystkich komendantów Straży Ludowej. Przekazano wtedy i omówiono instrukcję dla Straży, jednocześnie dokonano wyboru komisarza powiatowego, którym został Jakub Szlagowski z Drzązgowa. Nekielską Straż Ludową miała utrzymywać średzka Powiatowa Rada Ludowa. W zakres utrzymania wchodził żołd i aprowizacja, z zapasów Rady Żołnierskiej przekazano jej 15 karabinów i 30 sztuk naboi. Członkowie Straży Ludowej podczas pełnienia obowiązków winni nosić na lewym ramieniu opaski o barwach narodowych, z napisem „Straż Obywatelska Powiatu Średzkiego”.
Kim był mianowany komendantem Władysław Alkiewicz?
Rodzina Alkiewiczów jest pochodzenia tatarskiego. Wywodzi się od kozaka kurklańskiego Alko, którego syn Jussup występował w spisie wojska litewskiego, więc pochodzi ze starej szlachty litewskiej. Pieczętowali się herbami Jelita, Ostoja i Szaława.
W końcu XVII w., już jako chrześcijanie, przenieśli się do Wielkopolski i Prus Zachodnich, gdzie wylegitymowali się pochodzeniem szlacheckim przed heroldią w Berlinie 1840 r. Rodzina Alkiewiczów do Czerniejewa przywędrowała spod Międzyrzecza.
W powstaniu 1848 brało udział trzech Alkiewiczów (których pruski komisarz von Pfuel wymienia bez imion), jako organizatorów kawalerii w powiatach: Buk, Międzychód i Międzyrzec. Nadleśniczy Alkiewicz w 1848 r. pełnił funkcję w lokalnym, czerniejewskim Komitecie Narodowym podczas Powstania Poznańskiego. Jan, syn Mikołaja (wyżej wzmiankowanego nadleśniczego) i Małgorzaty Poklateckiej,, uczestnik powstania 1863 w oddziale Younga de Blankenheim, poległ 26.04.1863 r. pod Nową Wsią. Klaudiusz Alkiewicz z kolei założył cmentarz katolicki w Gorzowie.
Alkiewicze czerniejewscy to rodzina urzędników dworskich,zaufanych hrabiów Skórzewskich z Czerniejewa. Rozległa rodzina Alkiewiczów służyła jako leśnicy. Część rodziny poświęciła się zawodowi lekarskiemu.
W zapiskach dotyczących Nekli występuje Mikołaj (1817 r.) jako sekretarz dworski, komisarz dóbr, pełnił też funkcję nadleśniczego lasów czerniejewskich hrabiego Skórzewskiego.
Z biegiem czasu otrzymali w dzierżawę folwark Kąpiel pod Czerniejewem.
Władysław Alkiewicz herbu Ostoja wywodził się z linii witkowskiej. Jego ojciec Józef, syn Ignacego był gorącym patriotą. Aktywnie występował przeciwko wprowadzeniu języka niemieckiego do nauki religii. Matką była Aniela Markowska. Władysław urodził się w dniu 15.05.1874 r. w Witkowie. Wykształcił się w zawodzie leśnika. Pierwsze lata pracy to służba w Czercach powiat Sieniawa, w Królestwie Polskim u rodziny Czartoryskich. W 1904 r. zostaje nadleśniczym w Czercach. Wstąpił do galicyjskiego Towarzystwa Leśnego.
W tym czasie ożenił się z Marią Bocheńską (ur. 27.03.1883 r.) pochodzącą z Mchów koło Śremu. Z nią miał dwóch synów: Witolda (ur. 18.11.1904 r. ) i Kazimierza (ur. 26.12.1905 r.) urodzonych w Czercach. Witold Alkiewicz, (ur. 18.11.1904 r. - 1945 w Lubece) student Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UP, c. ok. 1928, akt. 1928-35, wiceprezes semestru zimowego 1931/32, inspektor hodowli owiec, po Powstaniu Warszawskim aresztowany we wrześniu 1944 r., osadzony na Pawiaku, wysłany z obozu w Pruszkowie do obozu koncentracyjnego w Gross Rosen, zginął prawdopodobnie w obozie w Lubece. Kazimierz, ppor. rezerwy, brał udział w kampanii wrześniowej w składzie 55 pp., jeniec obozu VIIA Murnau. Synowie także przebywali w Rajmundowie.
Władysław Alkiewicz kupił w 1909 roku folwark Zieliniec pod Swarzędzem od Kliemchena i prawdopodobnie tam zamieszkał z rodziną.
W styczniu 1913 r. przybył do Nekli i objął nadleśnictwo Rajmundowo. Włączył się w nurt walki o wolność. Po wyzwoleniu, w październiku 1919 r. opuścił Neklę, przenosząc się do Poznania. Zamieszkał przy ul. Podolskiej 3.
Był:
- wiceprezesem Oddziału Poznańskiego Związku Zawodowego Leśników Rzeczpospolitej Polskiej,
- sekretarzem Zrzeszenia Właścicieli Lasów
- naczelnikiem Wydziału Leśnictwa Wielkopolskiej Izby Rolniczej,
- filistrem Konwentu Lechia
Zmarł po długich cierpieniach w Poznaniu 22 stycznia 1933 r.
Nekla może być dumna, że tu, w Rajmundowie, żył i mieszkał człowiek takiego formatu.
Michał Pawełczyk
.jpg)